[133] Zo probeerden de Perzen de betekenis van de geschenken te duiden. Het ene legeronderdeel van de Skythen dat de taak had om eerst bij het meer van Maietis de wacht te houden en daarna bij de Istros met de Ioniërs te onderhandelen, sprak na aankomst bij de brug ongeveer als volgt: “Mannen uit Ionia, wij zijn gekomen om jullie vrede te brengen, als jullie tenminste bereid zijn naar ons te luisteren. Wij begrijpen dat Dareios jullie heeft opgedragen om ten hoogste 60 dagen de brug te bewaken en naar je vaderland terug te keren, als hij niet binnen die tijd terug is gekomen. Wanneer jullie dat doen, treft jullie duidelijk geen blaam van zijn kant, maar ook niet van onze kant. Wacht het voorgeschreven aantal dagen en vertrek dan.” Nadat de Ioniërs hadden beloofd zo te zullen handelen, haastten zij zich zo snel mogelijk terug.
[134] De achtergebleven Skythen hadden zich (de geschenken hadden inmiddels Dareios bereikt) met hun infanterie en ruiterij tegenover de Perzen opgesteld en wekten de indruk een gevecht te willen aangaan. De Skythen hadden zich amper opgesteld, of er rende een haas tussen de linies. Allen liepen achter de haas aan, toen zij die zagen. De verwarring onder de Skythen en het geschreeuw dat zij aanhieven deden Dareios vragen wat de onrust in de vijandelijke gelederen te betekenen had. Toen hij te horen kreeg dat zij achter een haas aanliepen zei hij tegen hen die tot zijn vaste kring van gesprekspartners behoorden: “Deze mannen zijn van ons helemaal niet onder de indruk en mij is dus duidelijk dat Gobryas gelijk heeft wat betreft de Skythische geschenken. Nu ik er zo over denk, is goede raad welkom, hoe wij ons veilig zullen kunnen terugtrekken.”
Hierop zei Gobryas: “Koning, alleen al op basis van mijn informatie wist ik hoe lastig deze mannen zijn, maar nu ik hier zelf ben staat dit voor mij nóg meer vast, nu ik zie hoe zij de spot met ons drijven. Ik stel voor om, zo gauw als de avond is gevallen, de kampvuren te ontsteken, zoals wij dat ook op andere dagen doen, en te vertrekken, na de soldaten die het meest verzwakt zijn te hebben voorgelogen over de zware tijd die hen wacht en alle ezels te hebben aangelijnd,[1] en dit alles vóórdat de Skythen naar de Istros marcheren om de schipbrug te ontmantelen of voordat zelfs de Ioniërs tot iets besluiten wat onze ondergang zal kunnen betekenen.” Dat was het advies van Gobryas.
[135] Daarop werd het avond en Dareios volgde dat advies op. Hij liet de uitgeputte mannen (naar hun verlies zou geen haan kraaien) en alle ezels, die hij had laten vastbinden, ter plekke achter in het legerkamp. Hij liet de ezels en de zwakkeren in zijn leger achter en de uitleg die hij hieraan gaf was dat de ezels luid zouden balken en dat de mannen werden achtergelaten om hun zwakheid, met natuurlijk als zogenaamde reden: hijzelf zou met dat deel van het leger dat in goede conditie verkeerde de Skythen aanvallen en zíj zouden ondertussen het legerkamp verdedigen. Toen Dareios eenmaal de achterblijvers die illusies had voorgespiegeld en de kampvuren had laten ontsteken, haastte hij zich zo snel mogelijk naar de Istros.
Omdat de ezels van de hoofdmacht werden gescheiden, balkten zij natuurlijk veel luider dan anders en bij het horen daarvan gingen de Skythen ervanuit dat de Perzen zeker op hun post waren.
[1] D.w.z. de gewonde soldaten en de ezels, die met hun gebalk de Skythen moesten doen denken dat alle Perzen nog steeds in het legerkamp bivakkeerden, werden achtergelaten.