[90] Toen zij hun voorbereidingen troffen voor de vergeldingsactie, kwam daar iets tussen dat zijn oorsprong bij de Lakedaimoniërs had. Zij begrepen wat de Alkmeoniden met de Pythia hadden gedaan en hoe deze henzelf en de Peisistratiden behandeld had[1] en ervoeren dit als een dubbele klap: zij hadden mannen die met hen bevriend waren uit hun land verdreven, maar voor deze daad geen enkele blijk van waardering gekregen van de kant van de Atheners.
Gestolen orakelspreuken
Hierbij kwam nog dat zij door de orakelspreuken onder druk werden gezet, die verkondigden dat zij vele vijandelijkheden van de Atheners konden verwachten. Van die orakelspreuken waren zij niet op de hoogte; pas toen Kleomenes was teruggekeerd, drongen deze tot hen door. Kleomenes had ze uit de burcht in Athene weggehaald. Zij waren eerder in het bezit van de Peisistratiden, die ze in het heiligdom lieten liggen, toen zij verdreven werden.[2] Omdat ze daar rondslingerden, heeft Kleomenes ze meegenomen.
Grotere invloed van Athene
[91] De Lakedaimoniërs hadden de orakelspreuken meegenomen, maar zagen dat de Atheners in hun macht groeiden en volstrekt niet van plan waren zich naar hen te voegen. Zij realiseerden zich toen dat een vrij Atheens volk aan hen evenwaardig kon zijn, maar door tirannie onderdrukt zwak en bereid tot volgzaamheid. Tot dit inzicht gekomen nodigden zij Hippias, zoon van Peisistratos, uit om van Sigeion aan de Hellespont (de uitwijkplaats van de Peisistratiden)[3] te komen.
Hippias naar Sparta
Toen Hippias op uitnodiging van hen kwam (ook afgevaardigden van de rest van hun bondgenoten waren gevraagd te komen), zeiden zij tegen hen: “Bondgenoten, wij erkennen onze fouten. Het zit zo: op het verkeerde been gezet door misleidende voorspellingen hebben wij mannen, die onze grootste vrienden waren en beloofden Athene aan ons te zullen uitleveren, – juist hén – uit hun vaderland verdreven en na deze daad de stad overgedragen aan een volk dat ons hiervoor niet dankbaar was. Toen het, door ons bevrijd, zich had opgericht, heeft het ons en onze koning beledigd en verjaagd. Zijn aanzien groeide en zijn invloed werd groter, zoals hun buurvolkeren de Boiotiërs en de Chalkidiërs maar al te goed hebben gemerkt. Weldra zullen ook anderen hun fout inzien.[4] Nu wij met die acties een fout hebben begaan, zullen wij proberen die met jullie hulp recht te zetten. Het is juist om die reden dat wij Hippias hier hebben uitgenodigd en ook jullie, die uit jullie steden zijn gekomen, om unaniem en in een gemeenschappelijke actie hem naar Athene terug te brengen en hem terug te geven wat wij van hem hebben weggehaald.”
[1] Zie hiervoor hfdstt. 62-63 en hfdst. 66.
[2] Orakelspreuken werden blijkbaar na het uitspreken ervan vastgelegd op tabletten van brons of in stenen inscripties.
[4] Een verwijzing naar de Korinthiërs en vooral de Lakedaimoniërs zelf, die Athene’s opkomst in macht lijken te hebben onderschat.