[113] Na het zeegevecht wachtte Xerxes met zijn troepen enkele dagen en vertrok langs dezelfde route [als op de heenweg] naar Boiotia. Aan de ene kant vond Mardonios het verstandig de koning te escorteren, aan de andere kant zag hij in dat de tijd van het jaar niet geschikt voor oorlogvoering was. Het was beter in Thessalia de winter af te wachten en dan aan het begin van de lente de Peloponnesos aan te vallen.
Selectie van manschappen
Na hun aankomst in Thessalia koos Mardonios op de eerste plaats alle Perzen met de titel ‘onsterfelijken’.[1] Legeraanvoerder Hydarnes zat daar niet tussen, want hij zei niet te zullen wijken van de zijde van de koning.[2] Uit de andere Perzen werden de harnasdragers gekozen en de duizendkoppige ruiterij,[3] verder Meden, Saken, Baktriërs en Indiërs, zowel infanteristen als de overige ruiters.
Die volkeren koos hij in hun geheel, uit de rest van de bondgenoten slechts onderdelen, waarbij hij zijn keuze baseerde op hoe zij eruitzagen en op de wetenschap dat ze iets knaps gedaan hadden. De meesten die door hem werden gekozen, waren Perzen, mannen met hals- en armbanden; daarna kwamen de Meden. In aantal deden zij niet onder voor de Perzen, wel in gevechtskracht.[4] Bij elkaar opgeteld waren het 300.000 manschappen, inclusief ruiters.
Schadeloosstelling
[114] In de tijd dat Mardonios zijn leger selecteerde en Xerxes in Thessalia was, had een orakelspreuk uit Delfi de Lakedaimoniërs bereikt. Zij moesten van Xerxes schadeloosstelling eisen voor de dood van Leonidas en alles wat hij aanbood, aanvaarden. De Spartanen stuurden per omgaande een heraut. Toen deze het voltallige leger nog in Thessalia aantrof, had hij een ontmoeting met Xerxes en sprak deze woorden: “Geachte koning van de Meden, de Lakedaimoniërs en de uit Sparta afkomstige Herakliden eisen van u schadeloosstelling voor een bloedvergieten, omdat u hun koning, die Griekenland aan het verdedigen was, hebt gedood.”
Hij schoot in de lach en hield zich een hele poos in. Laat nou net Mardonios naast hem staan, waarop hij naar hem wees en zei: “Kijk, Mardonios hier zal hen schadeloosstellen, op een voor hen passende wijze.” De heraut nam genoegen met het antwoord en vertrok.[5]
[1] Hun naam is in boek 7, hfdst. 83 gevallen, hun uitrusting werd al in boek 7, hfdst. 41 beschreven.
[2] Hieruit blijken twee, haast onaannemelijke zaken: Hydarnes geeft het commando over zijn keurtroepen op en koning Xerxes gaat verder zonder zijn persoonlijke lijfwacht.
[3] Xerxes werd bij zijn vertrek uit Sardes door twee contingenten ruiters, elk 1000 man sterk, begeleid: het ene contingent in zijn onmiddellijke nabijheid (boek 7, hfdst. 40), het andere in het gevolg van de ‘onsterfelijken’ (boek 7, hfdst. 41); welke 1000 hier bedoeld worden, is niet duidelijk.
[4] Deze zin lijkt in tegenspraak met de mededeling eerder in deze alinea.
[5] Zoals het orakel het gebood, aanvaardde hij alles wat hem werd aangeboden; een goed verstaander hoort hoe Xerxes, zonder zich ervan bewust te zijn, de dood van Mardonios (zie boek 9, hfdst. 63) voorspelt.