[110] Hij nu was de enige Egyptische farao die heerser werd over Ethiopië.[1] Ter nagedachtenis heeft hij voor de tempel van Hefaistos twee stenen standbeelden nagelaten van bijna veertien meter hoogte, van hemzelf en zijn vrouw, en van zijn zonen vier stuks, elk meer dan negen meter hoog.[2]
Geen standbeeld van Dareios
Lange tijd daarna heeft de priester van Hefaistos de Pers Dareios géén toestemming gegeven vóór die standbeelden een standbeeld van zichzelf te plaatsen met als argument dat hij niet zulke prestaties heeft geleverd als de Egyptenaar Sesostris. Deze had niet minder volkeren dan hij onderworpen, waaronder de Skythen die door Dareios niet konden worden verslagen. Het was daarom niet terecht dat hij een plaats innam vóór de beelden die door de ander waren opgericht, als hij niet méér dan de ander had gepresteerd. Welnu, ze zeggen dat Dareios hiervoor begrip had.
Blindheid van Feros
[111] Na het overlijden van Sesostris heeft volgens hun zeggen[3] zijn zoon Feros, die hem als farao opvolgde, geen enkele veldtocht ondernomen, maar de pech gehad om blind te worden. Dat kwam zo. De rivier bereikte in die tijd een maximale hoogte van bijna 8,30 meter hoogte[4] met als gevolg dat de akkers onder water kwamen te staan, en kreeg deining door aanwakkerende wind. Ze beweren dat die koning overmoedig werd, naar een speer greep en die midden in de golven van de rivier wierp. Direct daarop kreeg hij iets aan zijn ogen en werd hij blind.
Genezing door urine
Tien jaren lang duurde zijn blindheid, maar in het elfde jaar bereikte hem een orakelspreuk uit de stad Bouto. Z’n straf zou erop zitten en hij zou weer kunnen zien, wanneer hij z’n ogen zou bevochtigen met de urine van een vrouw die alleen met haar eigen man gemeenschap had gehad en geen contact had gehad met een andere man.
Eerst probeerde hij het met zijn eigen vrouw, maar deed, omdat hij zijn zicht niet terugkreeg, een poging bij achtereenvolgens alle vrouwen.[5] Maar toen hij weer kon zien, bracht hij de vrouwen die hij had uitgeprobeerd bijeen in één stad, behalve die ene door wie hij weer had kunnen zien, doordat hij door haar urine werd bevochtigd. In die stad, die nu ‘Rode Kluit’[6] heet, liet hij ze samendrijven en in brand steken met stad en al.
Die vrouw door wie hij zijn zicht had teruggekregen doordat hij door haar urine was bevochtigd, hield hijzelf als zijn echtgenote. Toen hij zijn oogziekte te boven was gekomen, heeft hij aan alle belangrijke tempels geschenken gedaan, waaronder, om het meest bijzondere te noemen, de meest bijzondere werken die hij voor de tempel van Helios heeft laten oprichten, twee spitse zuilen van steen, allebei monoliet, elk 46 meter hoog en 3,7 meter dik.[7]
[1] Dit is onjuist, want andere farao’s hebben tegen de Nubiërs gestreden en hen onderworpen.
[2] Om precies te zijn resp. 30 en 20 el, pechys (Gr. πῆχυς), d.w.z. 13,80 en 9,20 m.; een pechys is een lengtemaat van 46 cm.
[3] De schrijver geeft nog steeds de informatie die hij van de priesters heeft gekregen.
[4] Om precies te zijn 18 el, pechys (Gr. πῆχυς), d.w.z. 18*46 = 8,30 m.
[5] Een manier om te zeggen dat hij pas toen ontdekte dat zijn vrouw was vreemdgegaan.
[6] Een naam, erythre bolos (Gr. ἐρυθρὴ βῶλος), die duidelijk verzonnen is om de vuurdood van de vrouwen te verklaren.
[7] Om precies te zijn 100 el, pechys (Gr. πῆχυς), hoog en 8 el, pechys, dik; de maximale dikte geldt voor het grondvlak van de obelisken.