[91] De rijken grepen echter de macht op Aigina, toen het volk samen met Nikodromos tegen hen in opstand was gekomen. Mensen werden daarna opgepakt en ter executie buiten de stad geleid. Hiermee riepen zij bloedschuld over zich af, wat niet ongedaan kon worden gemaakt door een zoenoffer, wat zij ook maar bedachten; zij werden van het eiland verbannen nog vóórdat zij genade van de godin ontvingen.[1] Zij hadden namelijk 700 mensen uit het volk opgepakt en die ter executie buiten de stad geleid, maar een van hen wist zich van zijn boeien los te rukken en zocht bescherming in het voorportaal van Demeter Thesmoforos:[2] hij had de deurknoppen vastgepakt en liet deze niet los. En toen ze hem, hoe ze ook aan hem trokken, niet konden losrukken, hebben ze hem zijn handen afgehakt en zo meegenomen. Die handen zaten als vastgenageld aan de deurknoppen.[3]
Oud zeer
[92] Dat nu deden de Aigineten hun eigen mensen aan. Toen de Atheners kwamen, begonnen zij tegen hen een zeegevecht met 70 schepen, maar nadat zij tegen een nederlaag in het zeegevecht waren aangelopen, deden zij, zoals zij dat eerder hadden gedaan,[4] een beroep op dezelfde mensen: de inwoners van Argos. Maar nee, die hulp kregen zij niet van hen, want ze waren verontwaardigd over het feit dat de Aiginetische schepen, die door Kleomenes in beslag waren genomen, op de kust van Argolis landden en zij samen met de Lakedaimoniërs aan land gingen. Er waren ook mannen van boord gegaan van schepen uit Sikyon bij diezelfde invasie. Ook kregen zij bij wijze van straf door de inwoners van Argos een boete opgelegd van 1000 talenten, 500 voor elk van beide steden.[5] De inwoners van Sikyon gaven hun fout toe en kwamen om hun straf te ontlopen tot een schikking door het betalen van 100 talenten. De Aigineten echter bekenden geen schuld en volhardden in hun standpunt.
Geen hulp van de Argolische Bond
Daarom bood niemand meer uit de Argolische Bond hen, toen zij hierom vroegen, hulp. Er waren wel ongeveer duizend vrijwilligers, die onder aanvoering stonden van een professioneel atleet in de vijfkamp, genaamd Eurybates. De meesten van hen keerden niet terug naar huis, maar werden door de Atheners op Aigina gedood. Aanvoerder Eurybates ging zelf een één-op-één-gevecht aan en doodde op die manier drie mannen, maar werd door de vierde, Sofanes van Dekeleia, om het leven gebracht.[6]
[93] De Aigineten vielen de Atheners een keer aan, toen deze niet goed opgesteld waren, en behaalden met hun vloot de overwinning. Vier van hun schepen wisten zij, inclusief bemanning, te overmeesteren.
[1] Deze opmerking zou kunnen verwijzen naar de deportatie van de Aigineten door de Atheners in 431 vóór Christus, zoals beschreven door Thoukydides (Hist. 2.27); de vermelding van deze gebeurtenis, door de schrijver opzettelijk mild geformuleerd vanwege zijn Atheens publiek, is een terminus post quem voor de tijd dat hij nog in leven was.
[2] De ligging van het Thesmoforion, het heiligdom vanDemeter Thesmoforos (Gr. Θεσμοφόρος), ‘de wetgeefster’, is onbekend, maar moet in ieder geval buiten de stad Aigina hebben gelegen.
[3] Het weghalen van de handen zou trouwens hebben ingehouden dat de tempeldeuren werden aangeraakt, het asylum (Gr. ἄσυλον) zou hebben verbroken. In wezen maakte dit niets uit, want de Aigineten werden alsnog voor hun heiligschennis bestraft.
[4] Zie boek 5, hfdst. 86.
[5] Het gaat hier om onvoorstelbaar hoge bedragen (vergissing van de schrijver?), als je bedenkt dat een talent 26,2 kg. weegt en tegen de huidige zilverprijs à € 0,69 per gr. (stand januari 2022) 500 talenten gelijkstaan aan € 9.039.000,-!
[6] De schrijver noemt het gevecht tussen Eurybates en Sofanes ook in boek 9, hfdst. 75, waar hij meer details weet te vertellen over Sofanes die door hem als uitdager wordt genoemd; misschien is de passage hier geschreven vóór de dood van Sofanes.