[22] Milete raakte dus zijn bevolking kwijt. Het zinde echter de vermogende Samiërs helemaal niet wat door hun eigen legeraanvoerders met de Perzen was bereikt.[1] Zij overlegden meteen na de zeeslag en vonden het beter om, voordat tiran Aiakes hun gebied bereikte, een kolonie te stichten en niet de slavernij onder de Perzen en Aiakes af te wachten. De inwoners van Zangkle op Sicilië[2] stuurden in diezelfde periode regelmatig gezanten naar Ionia om de Ioniërs uit te nodigen naar Kale Akte te komen,[3] want zij wilden daar een stad voor Ioniërs stichten. Wat ze Kale Akte noemen is van de Sikeloi: het gebied op Sicilië dat tegenover Tyrrhenia[4] ligt. De Samiërs gingen in op hun uitnodiging en zij waren de enige Ioniërs die de boot namen en samen met hen de Milesiërs die waren verdreven.
Inname van Zangkle
[23] Op weg naar Sicilië deden de Samiërs Lokroi Epizefyrioi[5] aan. De inwoners van Zangkle zelf en hun koning, die Skythes heette, waren een stad van de Siciliërs, die zij wilden innemen, aan het belegeren. Anaxileos, koning van Region en in onmin levend met Zangkle, hoorde hiervan, zocht contact met de Samiërs en haalde hen ertoe over om Kale Akte, waarop zij afstevenden, links te laten liggen, maar Zangkle in te nemen, nu daar geen mannen waren.
De Samiërs hadden er oren naar en namen Zangkle in, waarop haar inwoners, toen zij van de val van hun eigen stad hoorden, die te hulp schoten en om de steun vroegen van Hippokrates, tiran van Gela, die een bondgenoot van hen was. Toen Hippokrates met z’n leger hen dan ook kwam helpen, liet hij om het verlies van de stad Skythes, de alleenheerser van Zangkle, en zijn broer Pythogenes[6] oppakken en hen overbrengen naar Inyx.[7]
Na met de Samiërs tot een afspraak te zijn gekomen en deze over en weer onder ede te hebben bekrachtigd verraadde hij de inwoners van Zangkle. De met de Samiërs afgesproken beloning bestond eruit dat Hippokrates de helft van alle goederen en slaven in de stad kon meenemen en alles kreeg wat er op het land te vinden was.[8] Zelf liet hij de meeste inwoners van Zangkle in de boeien slaan en als slaven behandelen. Hij bood de Samiërs 300 prominente burgers aan ter executie, maar dat ging de Samiërs te ver.
Skythes beloond door Dareios
[24] Skythes, de alleenheerser van Zangkle, wist vanuit Inyx te ontsnappen naar Himera, dook op in klein-Azië en reisde landinwaarts naar koning Dareios. Deze vond hem het meest fatsoenlijk van alle mensen uit Griekenland die zich bij hem hadden gemeld. De Perzische koning had zijn verzoek ingewilligd om naar Sicilië te vertrekken om later bij de koning terug te keren en op hoge leeftijd in Perzië in zeer grote rijkdom te sterven. En de Samiërs? Zij hebben zich van de Perzen bevrijd en zonder inspanning zich het wonderschone Zangkle toegeëigend.
Syloson terug op Samos
[25]
Na de zeeslag om Milete hebben de Foeniciërs op bevel van de Perzen Aiakes,
zoon van Syloson, naar Samos teruggebracht, omdat hij voor de Perzen van grote
waarde is gebleken en belangrijke dingen had gedaan. Vanwege de desertie van
hun vloot in de zeeslag waren de Samiërs de enigen in de opstand tegen Dareios
wier stad en heiligdommen niet door brand verwoest werden. Na de inname van Milete
hebben de Perzen meteen Karia bezet, waar zij de macht over de steden kregen
deels door vrijwillige onderwerping, deels door geweld.
[1] Zoals beschreven in hfdst. 13 stelden zij voor uit de Ionische Bond te stappen en voor de Perzen te kiezen.
[2] Het huidige Messina, gelegen op het noordwestelijke punt van Sicilië.
[3] Lett. ‘mooi strand’ (Gr. Καλὴ Ἀκτή).
[4] Oude benaming voor Italië, in de tijd dat nog niet Rome, maar Etruria, het gebied van de Tyrrhenen (Gr. Τυρρηνοί), zoals de Etrusken werden genoemd, een grootmacht was.
[5] De toevoeging epizefyrioi (Gr. ἐπιζεφυρίοι) betekent ‘westelijk’; de eerste bewoners waren kolonisten uit het gebied Lokris (gr. Λόκρις) in midden-Griekenland.
[6] Alleen hier genoemd.
[7] Waarschijnlijk in de buurt van Akragas; het stadje wordt alleen hier en in hfdstt. 23 & 24 genoemd.
[8] Bedoeld wordt waarschijnlijk de oogst; oorslogsvoering in de oudheid was seizoensgebonden en deze veldtocht zal aan het eind van de zomer hebben plaatsgevonden.