[121] Na die nederlaag herstelden de Kariërs zich en zochten de strijd weer op. Zij hadden gehoord van Perzische voornemens om tegen hun steden op te trekken en legden een hinderlaag bij de weg bij Pedasos. Toen de Perzen’s nachts die weg hadden genomen, werden zij vernietigend verslagen en dat gold ook voor hun aanvoerders Daurises, Amorges en Sisimakes. Niet alleen zij sneuvelden, maar ook Myrsos, zoon van Gyges. Bij die hinderlaag stonden de manschappen onder leiding van Herakleides, zoon van Ibanollis, uit Mylasa.
Onderwerping van de Hellespont
[122] Zo werd dat deel van de Perzen vernietigend verslagen. Hymaies, zelf een van hen die de Ioniërs, die naar Sardes waren opgetrokken, had achtervolgd, begaf zich in de richting van de Propontis en nam Kios in Mysia in. Na de inname van Kios kreeg hij te horen dat Daurises de Hellespont had verlaten en met zijn leger naar Karia marcheerde. Hij vertrok uit de Propontis, leidde zijn leger naar de Hellespont en veroverde alle Aiolische steden die in de vlakte rond Troje liggen. Hij onderwierp ook de Gergithen,[1] laatste afstammelingen van de oude Teukren.[2] Hymaies zelf werd ziek en stierf in de Troas, toen hij die volkeren aan het onderwerpen was.
[123] Zo kwam hij dus aan zijn einde. Artafrenes, gouverneur van Sardes, en Otanes, de derde legeraanvoer, kregen de opdracht tegen Ionia en het daaraan grenzende Aiolische gebied op te trekken. In Ionia werd Klazomenai ingenomen, in de Aiolis Kyme.
Aristagoras wil vluchten
[124] De inname van de steden liet duidelijk het zwakke karakter van Aristagoras zien: nu hij chaos en grote onrust over Ionia had uitgeroepen, dacht hij, toen hij dit zag, aan vluchten. Het was hem bovendien duidelijk geworden dat hij geen partij voor Dareios was. Dit alles overziende riep hij zijn medestanders in de opstand bijeen en verklaarde tijdens het beraad met hen dat het voor hen beter was over een schuilplaats te beschikken, wanneer zij uit Milete werden verdreven. Moest hij ze uit het gebied loodsen naar Sardinië om er een kolonie te stichten of naar Myrkinos brengen, stad van de Edonen, die Histiaios van Dareios had gekregen en van stadsmuren had voorzien? Dit was de vraag die Aristagoras hen voorlegde.
Hekataios adviseert
[125] Hekataios, de geschiedschrijver, zoon van Hegesandros, kwam met het voorstel, niet om naar een van beide steden af te varen, maar op het eiland Leros een fort te bouwen en kalm te blijven bij een eventuele vlucht uit Milete. Dat kon later het vertrekpunt zijn voor een terugkeer naar Milete.
[126] Zo adviseerde Hekataios. Zelf voelde Aristagoras het meest voor een aftocht naar Myrkinos. Milete vertrouwde hij toe aan Pythagoras, een man die onder de burgers aanzien genoot; zelf voer hij, met wie maar wilde, naar Thrakia en bezette het gebied waar hij aan land ging. Aristagoras trok vandaaruit verder, maar zijn leger werd door de Thrakiërs verslagen en hij zelf kwam om tijdens de belegering van een stad die de Thrakiërs reeds wilden opgeven, als er een wapenstilstand kwam.
[1] De Gergithen worden ook in boek 7, hfdst. 43, genoemd, wanneer Xerxes hen in 480 voor Christus met zijn leger passeert op weg naar Griekenland.
[2] Oude benaming voor de Trojanen, genoemd naar een voorvader van hen, Teukros (Gr. Τεῦκρος).